آرزوهای بر باد رفته (نیلوفر)

آرزوهای بر باد رفته حماسهٔ تراژیک-کمیک سلطهٔ سرمایه بر ذهن و آفریده‌های معنوی بشر است. تبدیل ادبیات به کالا، درونمایهٔ این رمان است و تحقق بسیار گستردهٔ این روند، تراژدی عام نسل پس از ناپلئون را درون چارچوبی اجتماعی جای می‌دهد.

بالزاک این فرایند تبدیل ادبیات به کالا را با تمامی ابعاد و جوانبش ترسیم می‌کند: از تولید کاغذ گرفته تا باورها، اندیشه‌ها و احساسات نویسندگان، همه و همه به کالا تبدیل می‌شوند و بالزاک نیز به ذکر کلی پیامدهای فکری و نظری این سلطهٔ سرمایه‌داری بسنده نمی‌کند بلکه در تمامی عرصه‌ها فرایند واقعی سرمایه‌داری‌شدن را در تمام مراحل و با همهٔ خصوصیات و تعین‌هایش آشکار می‌سازد.
از نقشمایه های کمدی انسانی می توان جوان جاه طلب ( تازه به دوران رسیده، نوخاسته) و آرزوهای بر باد رفته را ذکر کرد. علاوه بر نمونه ی بارز بابا گوریو، بسیاری از آثار بالزاک، که ذکرشان رفت، صورت های دیگری از رمان آموزشیِ بالزاکی یا رمان پرورشی محسوب می شوند. به این ها عنوانین زیر را نیز می توان افزود: زنبق دره، دختر حوّا، عتیقه خانه، الاهه ی هنر ناحیه، و البته رمان نمادینِ آرزوهای بر باد رفته که عنوان و ابعاد آن سبب می شود در مرکز این دایره ی عظيم قرار گیرد.
قهرمان داستان، لوسین دو رویامپره، به توالی نامنظم آرزو / عزّت و ذلت وحدت می بخشد. او کامل ترین شکل این تیپ بالزاکی است_ یعنی شهرستانیِ با استعداد و زيبا چهره ای که آرزو دارد نام و آوازه اش در همه جای پاریس پیچید. ضعف و رنگ پذیری لوسن_ چند حالتیِ فکری و جسمی او _ شخصیت مستعدی از وی می سازد که نظرها را جلب می کند و مکان هایی را که در آن ها قرار می گیرد با خصوصياتش منعکس می سازد.