ابر صورتی (چشمه)

مجموعه‌ی «ابر صورتی» نوشته‌ی علیرضا محمودی ایرانمهر، شامل ۹ داستان كوتاه است با موضوع، فرم و تم‌هایی متفاوت كه بیشتر بعد از انتشار نخستین كتاب او، «بریم خوش‌گذرونی»  نگاشته شده‌اند. اما فراتر از تمایل به جست‌وجوی فرم‌های داستانی تازه و تجربی‌ و ارائه‌ی آن به‌صورت مجموعه داستان، آن‌چه قصه‌‌های این كتاب را در قالب یك مجموعه كنار هم قرار می‌دهد، اپی‌فنی یا همان تجلی و دریافت درونی مشابه است. داستانی با زبان فاخر و باستانی نگاشته شده و داستانی دیگر صدای گفت‌وگویی را در دستشویی‌های عمومی پارک‌شهر به یاد می‌آورد، اما در پایان هر دو داستان حسی در خواننده برجای می‌ماند كه كیفیتی مشابه دارد.

داستان ابرصورتی روایت جسد سربازی ایرانی است كه هویتش مغشوش شده، همه‌جا با نامی دیگر شناخته می‌شود و در عراق و حتا وطن خود سرگردان است. داستان خواب شفیرها ماجرای ناپدید شدن دختری به نام افسانه و بازی پدر و مادر با خیال اوست. داستان اودیسه زندگی‌نامه‌ی حماسی و تراژیك یك سوسك است كه تاریخ مبارزات و تحولات فكری خود را بیان می‌كند. موزهای قاضی ماجرای عشق یك قاضی به موزهای درختی است كه بر خلاف قوانین طبیعت رشد كرده است. داستان یك جلد چنین گفت زرتشت با شمشیر سامورایی روایت سرگردانی و زندگی روشنفكری ناسیونالیست است، از زبان یك خوش‌گذران زن‌باره. در داستان بستنی‌شكلاتی تلاش مردی روایت شده كه می‌كوشد برای روزهای پایانی زندگی پدر اخلاق‌گرایش، ماجرایی عاشقانه بسازد. گربه‌های نیمه‌شب گفت‌وگوهای شبانه‌ی دو سرباز است كه درباره‌ی گربه‌ها، ترس، حشرات و خدا بحث می‌كنند. داستان سنجاقك ماجرای عاشقانه‌ی زنی پنجاه سانتی و سربازی دیوانه است كه از توالت وحشت دارد. و داستان خواب فینگلوس فرایند استحاله‌ی سربازی گریان به یك رویای جمعی است.


خیال، نسبیت و تلاش برای ایجاد ارتباط، از مهم‌ترین موتیف‌هایی هستند كه در تمامی داستان‌های این مجموعه به اشكال گوناگون تكرار می‌شوند؛ رشته‌ی ناپیدایی می‌سازند كه داستان‌ها را به یكدیگر پیوند می‌زند. چنین است كه در امتداد این داستان‌ها از جست‌وجوی پیكر رده‌ای برای آرامش به سربازی می‌رسیم كه تبدیل به خیال می‌شود!

 مجموعه‌ی «ابر صورتی» نوشته‌ی علیرضا محمودی ایرانمهر، شامل ۹ داستان كوتاه است با موضوع، فرم و تم‌هایی متفاوت كه بیشتر بعد از انتشار نخستین كتاب او، «بریم خوش‌گذرونی»  نگاشته شده‌اند. تنوع زبانی این مجموعه تا آن حد است که داستانی با زبان فاخر و باستانی نگاشته شده و داستانی دیگر صدای گفت‌وگویی را در دستشویی‌های عمومی پارک‌شهر به یاد می‌آورد، اما در پایان هر دو داستان حسی در خواننده برجای می‌ماند كه كیفیتی مشابه دارد.