لازاروس خندید : نمایشنامه ای برای تئاتر تخیلی (سبزان)

یوجین اونیل نمایش نامه نویس شهیر آمریکایی ، پدر معنوی ادبیات نمایشی شاخص آمریکا و همچنان از برجسته ترین نمایش نامه نویسان جهان است . نخستین نمایشنامه وی ( فراسوی افق ) نام داشت که در سال 1920 جایزه پولیترز را نصیب اش کرد . اونیل در سال 1936 موفق به دریافت جایزه نوبل ادبی شد .

لازاروس ترکیبی از الهه ی شادی ، دیونیسوس و ابر قهرمان نیچه است که با هم در آمیختن شادمانی و اراده به دنبال یافتن مفهوم زندگی و ارزش حقیقی وجودیت انسان است . انسان آگاهی که اراده اش با اراده ی جهان یکی شده و برای اثبات بودنش شادی کنان در حرکت و پویایی است . لازاروس در میان انسان های جامعه ای که دچار ضعف اعتقادی شده اند از نو متولد میشود و در نهایت در نقش نجات دهنده ی انسان از ترس مرگ و به عنوان قهرمانی تراژیک جانفدایی می کند . او بدون هیچ ترسی دوباره متولد میشود . بنابراین او اولین و تنها انسانی است که میتواند بر مرگ بخندد . خنده های او به مثابه مهر تاییدی بر زندگی ، تمامیت و جاودانگی است . خنده های لازاروس گواه اثبات وجود خداوند است و این خنده ها اصیل تر از آنند که با هدف دستیابی به نامیرایی فردی ایجاد شوند ، زیرا آنها در راه رسیدن به پایانی دنیوی و برای مبادله ی این زندگی در مقابل به دست آوردن ابدیتی همیشگی از اعماق وجود لازاروس سرچشمه میگیرند .