بیوه زیرک (بیدگل)

بیوه زیرک از معدود کمدی‌های گولدونی است که در آن حس استقلال طلبی و انتخابگر زنانه بر وجه انفعالی شخصیت‌اش در ذائقه کمدی رنسانسی پیشی می‌گیرد.
این کمدی بستری برای ارائه تمناهای پنهان گولدونی و مطرح کردن آرزوی دیرین خود یعنی اتحاد ایتالیا و نیز خروج نقش‌های زنانه از دایره کلیشه معشوق‌های منفعل و منتظر است. از دیگر خصوصیات این متن باید به حذف ماسک (که همواره به صورت پیش‌فرض بر صورت بازیگران کمدیادلارته بوده است) و ارتقا آن به عنوان عنصری پیش برنده در روایت نمایشی اشاره کرد. در این‌جا ماسک نه یک صورتک تزئینی و حسب عادت که ابزاری برای انتقال قصه و در واقع یک حربه تکنیکال است. گولدونی این نمایش را نخستین بار در سال ۱۷۵۲ و در جریان کارناوال سالنامه شهر ونیز به صحنه می‌برد.*
کالو گولدونی متولد ۱۷۰۷ در ونیز و در گذشته به سال ۱۷۹۳ در پاریس است. ولتر او را مولیر ایتالیا می‌نامد. به راستی باید گولدونی را مهم‌ترین کمدی‌نویس تمام رنسانس در ایتالیا دانست. کسی که سنت‌های نمایشی «تئاتر ماسک« را در ریختار نمایشنامه مدون کرد و اصلاحات اساسی‌اش جانی دوباره به کمدیادلارته بخشید. تا امروز و بعد از گذشت بیش از دویست سال از مرگ او صحنه‌های بزرگ تئاتر جهان هیچ‌گاه از آثارش خالی نبوده است.