گوریل پشمالو (بیدگل)

اونيل با گوريل پشمالو، آنا كريستي، و نخستين آدم يك «سه‌تايي» (trilogy) به سبك و سياق تراژدي‌هاي يونان باستان مي‌سازد تا بگويد در قرن بيست (دهه بيست) تراژدي با شكل و درون‌مايه‌هاي رايج در تراژدي‌هاي يونان همچنان شدني است. از اين حيث، مي‌توان او را، همانند استادش، ايبسن، سرگرم تجربيات نوين در ادبيات نمايشي و تئاتر دانست. اما آنچه گوريل پشمالو را از دو اثر ديگر او متمايز مي‌كند،‌ برجستگي سبك اكسپرسيونيستي آن است. اونيل در آثار ديگرش، مثل مسيحا (ن) فسي مي‌آيد، نيز به اكسپرسيونيسم روي آورده است؛ اما در هيچ يك از آن‌ها نتوانسته در پردازش كارش تا اين اندازه تردست و چابك باشد، زيرا اين اثر كوتاه، بريده، و بسيار نمادين است و اين عناصر به سبك اكسپرسيونيسم رنگ و جلاي ويژه‌اي مي‌بخشند.
نمايشنامه «گوريل پشمالو» اثر يوجين‌ اونيل، حول پرسوناژ محوري «ينك» به عنوان نماد طبقه كارگر شكل مي‌گيرد. او كارگر آتشخانه يك كشتي است و همانند همكارانش با آتش و زغال سر و كار دارد ولي از خصوصيت فردي متفاوتي برخوردار است. غول‌پيكر، سيه‌چرده و پرموست كه شباهت‌هايش به گوريل به مراتب بيش از همساني انساني او با هم‌نوعان خويش است.
يوجين اونيل در نمايشنامه «گوريل پشمالو» زواياي پنهان روح انسان‌ها و پيچيدگي روابط اجتماعي جامعه آمريكا را در قالب نمايشنامه‌اي نامتعارف و متفاوت به نمايش مي‌گذارد.

«یوجین اونیل» نویسنده آمریکایی و برنده جایزه ادبی نوبل در سال 1936 میلادی است.