درآمدی بر اندیشه های سیاسی آنتونیو گرامشی : هژمونی انقلاب و روشنفکران (سبزان)

گرامشی برای زیستن عقاید مارکس آمده بود . او عقاید مارکس را نه چون یک چارچوب ثابت محدود کننده ، که مجموعه ای از عقاید می دید که ذهنش را آزاد ساخته و آن را به کنش پیوند می داد . بیشتر ما به آن دسته نوشته های مارکسیستی عادت کرده بودیم که نویسندگانشان با ذهنی انباشته از باورهای شبه مذهبی به عقاید مارکس ، بجز علائم نگارشی  چیزی از دست نوشته های او را تغییر نمی دادند . در نتیجه گشودگی و تازگی نوشته های گرامشی برای ما همچون روزنه ای به آزادی و نگاه انقلابی بود . در اینجا چند پارگی ذاتی نگاشته های او ، که از نظر برخی نشانه ضعف نگارشی اوست ، به مزیتی برای ما تبدیل شد . اثر گرامشی حتی در برابر جدی ترین تلاش ها برای محدود کردن مرزهای بازش ، در قالب یک چارچوب راست کیشانه ، مقاومت کرد .

اینگونه بود که گرامشی بدون چشم پوشی از سایر حوزه های معنا ، خود را به عنوان یک نظریه پرداز امر سیاسی مطرح کرد . او مانند معدود نظریه پردازان بزرگ تاریخ ، دریافت گسترده ای را از سیاست - ضرب آهنگ ، اشکال ، تعارضات و تغییرات خاص آن به عنوان یک حوزه به دست داد . منظور من شیوه ای است که او این مفاهیم را به عنوان ( رابطه نیروها  ) ، ( انقلاب انفعالی ) ، ( تحول گرایی ) ، ( بحران راهبردی) ، ( بلوک تاریخی ) تعریف کرد و معانی تازه ای برای ( حزب ) ارائه داد .