سینمای اگزیستانسیالیستی (بیدگل)

معنا در زندگی ما انسان‌ها چه نقشی ایفا می‌کند؟ آیا معنا صرفا از آن رو اهمیت دارد که موجود بشری را از حیوانات و سایر موجودات جدا می‌کند؟ در کدام برهه‌های تاریخی آدمی با ورطه هولناک بی معنایی رو در رو شده و آیا توانسته چشم در چشم آن بدوزد یا در پی راه‌های گریز از مسیر ایدئولوژیک آن بوده است؟
یکی از مفاهیم اساسی اگزیستانسیالیسم - جنبشی برآمده در دل وضعیتی که شاید در آن خیلی ها در کره خاک به خوبی با بی معنایی آشنا بودند/بوده‌اند - معنا (و بی معنایی) زندگی بشر است. در کتاب حاضر، ویلیام پامرلو به واسطه تحلیل و نقد فیلم‌هایی که خاصه به مسئله معنا در زندگی بشر می‌پردازند تصویری از شخصیت‌هایی به دست می‌دهد که زندگی شان، با افول گفتمان های سنتی، دینی و ... از معنا تهی شده است. او در مقابل از شخصیت‌هایی در این فیلم‌ها برایمان حرف می‌زند که استقامت به خرج می‌دهند و از زیر مسئولیت خود شانه خالی نمی‌کنند؛ و مالا خود معنا را در زندگی‌شان برمی‌سازند.
اما پامرلو برخلاف سارتر (در دوره اگزیستانسیالیستی کارش) از یاد نمی‌برد که وجه اجتماعی و جمعی این بی معنایی و در نتیجه تاثیر جامعه بر سوژه‌های انسانی را در نظر بگیرد؛ و از همین رو خواندن کتاب حاضر در این روزها می‌تواند برای ما ایرانی‌ها معنادار باشد.