کامیون (نیلوفر)

سینما هیچ وقت جایگزین متن نخواهد شد _گیرم که در پس سینما همچو قصد و کوششی هم باشد. پیش برندۀ بی چون و چرای تصاویر فقط متن است، نفس سینما هم همین را می گوید. در توان سینما نیست که بر متن فائق بیاید، سینما فاقد همچو درایتی است. امکان ندارد که سینما با توانایی نامحدودِ متن هم ارز شود. سینما هراسان است، می کوشد تا بلکه پاسخگوی هوشِ وافر تماشاگران باشد. سینما در چشم انداز خود چیزی جز برهوتِ سینما ندارد. سینما، با سرمایۀ کلان چندین و چند میلیاردی، غافل است از این امر بدیهی: آنچه در بیرون سینما می گذرد با آنچه در درون سینما می گذرد به هم پیوسته اند. تماشاگر فعلی می داند که سینما آلوده به میلیاردرهاست، می داند که نظام تولید فیلم و مضمون فیلم هر دو از یک قماش اند.

قصۀ فیلمِ کامیون، قصۀ رویارویی با این نوع سینماست.

زنِ فیلم کامیون هم می داند که قصۀ عشق و آنچه سبب سازِ سخن گفتن از عشق باشد از میان رفته است. مدام در پی این است که بداند کیست و چه می تواند باشد. هیچ مرجع و مبنایی برایش باقی نمانده تا با اتکاء به آن بتواند یک هویتِ ممکن برای خود کسب کند… مسافر سر راهی است.

در تکاپوست این زن، در عین زوال زندگی، در تکاپوی عشق.