اسم شب سیاهکل : جنبش چریک های فدایی خلق از آغاز تا اسفند 1349 (نگاه)

صالحی در مقدمه خود به طور خلاصه به تشکیل «سازمان چریک‌های فدایی خلق» و ضرورت تالیف اثری بی‌طرف و صرفا تاریخی تاکید کرده است. اما سطور آغازین کتاب با این جملات ثبت شده است: «بعدازظهر چهارشنبه 28 اردیبهشت 1340 میدان جلالیه تهران برای بسیاری از ساکنان حوزه مرکزی و شمالی شهر یادآور خاطرات نه چندان دور گذشته بود. در آن روز در حوالی ظهر گروه‌هایی از کارمندان، دانشجویان، فرهنگیان، بازاریان و کارگران کارخانه‌های تهران به طرف جلالیه حرکت کردند تا در گردهمایی به دعوت جبهه ملی ایران شرکت کنند.»(ص15)

مطالعه کتاب حاکی از این است که مولف تلاش می‌کند تا به دلایل چگونگی شکل‌گیری چریک‌های خلق بپردازد. در این میان به سابقه حضور بعضی از چهره‌های سیاسی جوان دهه 30 پرداخته و در این رهگذر آورده است: «علاوه بر بیژن جزنی و حسن ضیا‌ظریفی صلاحیت چندتن دیگر از جمله علیرضا سیاسی، علی‌اکبر اکبری و احمد جلیل افشار با دلایل مشابه توسط شورای مرکزی جبهه ملی رد شد. اما بیژن جزنی و همفکرانش که جبهه ملی را به عنوان مرکزی برای فعالیت های خود انتخاب کرده بودند، کوتاه نیامده و توانستند افراد نزدیک اما ناشناخته همچون مجید احسن و ایرج احی پور را به کنگره بفرستند. از طیف دیگر چپ، مصطفی شعاعیان به اتفاق رضا کردستانی و حسن مقدم به نمایندگی از طرف سازمان دانشجویان هنرسرای عالی و پلی تکینک در کنگره شرکت کردند.»(ص71)

پشت جلد کتاب به بطن حادثه پرداخته و در سطوری کوتاه در شرح محاصره چریک‌ها مخفی شده در دل جنگل‌های سیاهکل می‌خوانیم: «در مدت زمان کوتاهی خبرهای حوادث سیاهکل در استان گیلان بازتاب می‌یابد. حضور پرتعداد نظامیان در منطقه و پرواز هلیکوپترها بر فراز جنگل‌ها به موج شایعات دامن می‌زند. نیروهای سیاسی قدیمی هیجان‌زده اخباری را که مرز واقعیت و شایعه آنها مشخص نیست برای هم واگویه می‌کنند. همه جا صحبت از صدها چریک مسلحی است که در منطقه رخنه کرده‌اند. حتی کسانی ادعا می‌کنند این عده کثیر را دیده‌اند. در جاده‌های شمال پست‌های نظامی مرتبا مردم را بازرسی و کنترل می‌کنند. طرح محاصره منطقه توسط نظامیان پیاده می‌شود حلقه محاصره منطقه توسط دایره‌ای است که از استانه، دیلمان، سیاهکل و شوئیل می‌گذرد.»