مستر موش (افراز)

... نه آقا، نمایشنامه است. کار زیاد داره. دیالوگ، مونولوگ؛ جنس آدم‌ها و رابطه. درک موقعیت و طرح صحنه. خط قرمزش جای خود! تم پنهانش‌ رو می‌گم؛ به یه اسکناس هزاری نگاه کن؛ نخ ابریشمش رو می‌بینی؟ تِم باید مثل نخ ابریشم، تو بافت متن، جا خوش کنه. خط قرمز نداره؛ چه بهتر! پیشونی‌نوشت که داره! همون جنبه‌های دوزخی بودنش رو آشکار می‌کنه! اما خب، ماتریالش زیاده. سوژه‌ی بدی نیست. ببینم چی می‌شه. پاگیرش که شدم. باشه خب، دستش می‌گیرم. ‌یک تله هم اونجا کار می‌ذارم. اما اگه جای موش، خودم توش افتادم چی؟... محمود طیاری (19/12/1317 - ) «و اما... طیاری بی‌وقت می‌نویسد و به‌وقت چاپ می‌کند؛ در کار شعر، داستان و نمایش‌نامه‌نویسی شیوه و اسلوبِ خاصِ خود را دارد. او معتقد به گونه‌ای معماری در اثر است و به تعهد نویسنده در قبالِ انسان، خانه، اجتماع، معترف. طیاری به فُرم هم بدان پایه ارج می‌نهد که به محتوا؛ و آن را آمیخته‌ای از تصویر، ایجاز، عمل، جهش، پرداختِ مستقیم به موضوع، حفظِ آنیت و موسیقی ضمنیِ کلام می‌داند.» آنچه نوشته آمد، درمورد سبک نویسنده در بیست‌ونُه سالگی بود، که به سال 46 و در حاشیه‌ی مجموعه داستان«کاکا» چاپ و نشر یافته بوده؛ و تا این زمان، یعنی چهل و اندی سال بعد، الزام و حقانیتش در آثار طیاری مرئی و مشهود است. سابقه‌ی پردازش محمود طیاری به شعر، داستان و نمایش‌نامه، به بیش از پنجاه سال می‌رسد. «مستر موش» تازه‌ترین اثر طیاری پس از نمایشنامه‌ی «اپرای پیاز» است.