خودنویسم را از آفتاب پر می کنم : نامه های پرویز شاپور به فرزندش کامیار (مروارید)

«خودنویسم را از آفتاب پر می کنم» حکایت نامه های هشت سال دوری پرویز شاپور از فرزندش کامیار است که برای ادامه تحصیل به تشویق خود او راهی کشور انگلستان شده بود. حرف های صمیمانه ی پدری است که قصد دارد در زندگی پسرش حضور داشته باشد و نمی گذارد دوری راه بین شان فاصله ایجاد کند. این نامه های شیرین و پر از طنز و شوخی، از نظر تاریخ معاصر و روند زندگی برخی از هنرمندان آن دوره نیز دارای اهمیت است.

... از حال بابات بخواهي بد نيست و سلامت هستم كه بزرگ‌ترين نعمت است و كار مي‌كنم و خط مي‌كشم. البته از تو چه پنهان نوشته‌ها بيشتر توانسته‌اند جاي خودشان را بين مردم باز كنند، ولي فكر مي‌كنم طرح‌ها هم دير نشده. اگر چند تاي آن‌ها را مجلات معتبر هنري دنيا چاپ بزنند در اين‌جا هم آن‌ها را حسابي تحويل خواهند گرفت. ضمنا باز از شما چه پنهان موضوعي كه نوشته و طرح‌ها را در نظر من اهميت مي‌دهند اين است كه كار كردن روي اين دو رشته بيكاري جهنمي را تبديل به لحظات بهشتي مي‌كند و همين امر نهايت اهميت را براي من دارد، زيرا من وقتي كار مي‌كنم متوجه گذشت زمان و بدهكاري‌هايم (توضيح ناراحتي‌هايم) نمي‌شوم و روزهايي كه بيشتر كار كرده‌ام خوشحال‌ترم و از خودم بيشتر خوشم مي‌آيد و خلاصه بيشتر خودم را دوست دارم و روزي كه كار نكنم از خودم متنفر مي‌شوم و كار به بالاتر هم كشيده مي‌شود؛ يعني روزي كه كار نكنم با خودم دشمن مي‌شوم...